เพื่อน...คุณรู้จักคำนี้ดีแค่ไหน

>คงไม่มีใครที่จะกล้าลุกขึ้นมาประกาศศักดาว่า
>สามารถยืนอยู่บนโลกนี้ได้โดยลำพัง และปฏิเสธว่า เพื่อน คือ
>สิ่งฟุ่มเฟือยที่สุดเท่าที่มีมาในประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์มนุษย์อันยาวนาน
>เพราะแท้จริงแล้ว ไม่มีใครสามารถยืนอยู่บนโลกนี้เพียงคนเดียวได้
>ไม่ว่าเขาจะเป็นคนเข้มแข็งหรือต่อให้มีขาแข็งสักเพียงไหน
>มันต้องมีสักวัน สักเวลา สักวินาที
>ที่เขาอยากจะทรุดตัวลงนั่งคุยกับใครบางคน
>ซึ่งเขารู้ว่าได้ยืนอยู่ข้างเขาตลอดมา และพร้อมจะอยู่กับเขาตลอดไป
> >สิ่งที่เดินทางมาพร้อมกับเพื่อนและอบอวลอยู่ในคำ ๆ นี้ คือ
>มิตรภาพ ซึ่งอาจจะก่อตัวขึ้นได้ทุกขณะ
>ตั้งเค้าเร็วกว่าพายุดีเปรสชั่นใด ๆ
>เพียงแค่ตาสบตา ริมฝีปากกระตุกทำมุมน่ารักกับใบหน้า
>เชื่อไหมว่าแค่นี้มิตรภาพก็เดินทางมาถึงแล้ว
>มิตรภาพมีความหมายและความสำคัญกับชีวิต ยิ่งใหญ่
>เพราะมันเริ่มต้นจากการให้ และสามารถสิ้นสุดลงด้วยเข้าใจ
>ไม่เหมือนกับความรักที่มักเริ่มจากการให้ ดำเนินต่อไปด้วยการเรียกร้อง
>และมักจะสิ้นสุดด้วยการมองหน้ากันไม่ติด
> >ฉันไม่ใช่คนมีเพื่อนมาก
>เพราะถือว่าเพื่อนไม่ใช่ฟุตบอลที่เมื่อลงสนามก็ต้องรีบวิ่ง
>ไปยิงประตูทำแต้มให้ได้มากที่สุดก่อนหมดเวลา
>เพื่อนไม่กฎกติกา มิตรภาพไม่มีการพักครึ่งหรือหมดเวลา
>และความสัมพันธ์ไม่มีคำว่าแพ้ชนะ ฉันจึงไม่รีบร้อนที่จะมีเพื่อน
>มันเป็นเรื่องง่ายในการที่จะหาเพื่อนใหม่
>แต่มันเป็นเรื่องยากที่จะรักษามิตรภาพระหว่างเรากับเพื่อนให้คงอยู่ตลอดไป
>เพราะเพื่อนเป็นสสารที่แปลก ยิ่งคบกันนาน ก็ยิ่งเปราะบาง
>และง่ายต่อการแตกหัก
> >มิตรภาพของเพื่อนที่เติบโตไปพร้อมกับวันเวลาในการคบหา
>ทำให้คนสองคน (หรือมากกว่านั้น) สนิทกันมากขึ้น
>จนบ่อยครั้งความสนิทก็ได้ทำให้เราละเลยหรือมองข้ามอะไรบางอย่างไป
>บ่อยครั้งความสนิททำให้เราทำร้ายจิตใจเพื่อนโดยที่เราไม่ได้ตั้งใจ
>หรือโดยที่เราไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำ
>บางครั้งเราอาจจะปรับความเข้าใจกันได้
>แต่ก็มีไม่น้อยที่มันลุกลามและรุนแรงเกินที่เราจะไหวทัน
>และกว่าจะรู้ตัวมันก็ทำลายอะไรต่อมิอะไรย่อยยับลงไปหมดแล้ว
>ทั้งนี้ทั้งนั้นเชื่อไหมว่าบางทีมันอาจจะเกิดเพราะคำมักง่ายที่พลั้งปากไปเพียงไม่กี่คำเท่านั้นเอง
> >ฉันเคยเห็นเพื่อนที่คบกันมาเกือบสิบปี
>เลิกคบกันเพียงเพราะอีกคนลืมนัด และทิฐิเกินกว่าจะขอโทษ
>และอีกคนก็ใจแข็งเกินกว่าจะยอมให้อภัย อาจจะดูงี่เง่า
>(ซึ่งฉันก็ว่ามันงี่เง่า) แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว ก็อย่างที่บอก
>เพื่อนเป็นสสารที่แปลก ยิ่งคบกันนาน ก็ยิ่งเปราะบาง
>และง่ายต่อการแตกหัก
>อย่าให้ความสนิทเป็นดาบสองคมที่จะทำลายมิตรภาพและคำว่าเพื่อนลงเลย
> >มันอาจจะง่ายในการที่เราจะหา “เพื่อนใหม่”สักคน
>แต่มันยากกว่านะ ที่เราจะมี “เพื่อนเก่า”สักคน “เพื่อน”
>ได้ยืนอยู่ข้างเราตลอดมา และพร้อมจะอยู่กับเราตลอด